ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Γ ΤΑΞΗΣ 14ου ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ: Οκτωβρίου 2014

Ταξίδι στην Ιταλία με το σχολείο της μητέρας μου.

Από μικρή ήθελα να ταξιδέψω σε πολλές χώρες, οπότε το πρώτο μου ταξίδι στον εξωτερικό ήταν κάτι που περίμενα με πολλή ανυπομονησία.

Οι προετοιμασίες ήταν σύντομες, πήρα τα απαραίτητα και οπωσδήποτε τη φωτογραφική μηχανή για να καταγράψω τα πάντα. Δεν προσδοκούσα να κερδίσω κάποιες ιδιαίτερες γνώσεις, ήθελα απλά να πάρω μία γεύση, μία ιδέα του πως είναι να ζεις σε μια άλλη χώρα έστω και για πέντε ημέρες. Όταν φτάσαμε στην Ανκόνα οι πολυκατοικίες γύρω από το λιμάνι θύμιζαν εργατικές. Η ατμόσφαιρα ήταν μουντή λόγω της κίνησης στους δρόμους και των φορτηγών που έφευγαν και ερχόντουσαν στις πύλες του λιμανιού. Αργά το βράδυ, φτάσαμε στην Ραβέννα. Περίμενα με αγωνία το επόμενο πρωινό γιατί με το φως της ημέρας θα μπορούσα να εξερευνήσω την πόλη στο κέντρο της.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση στην Ραβέννα ήταν το ότι ένιωθα συνεχώς σαν να βρίσκομαι σε μια άλλη εποχή. Τα γραφικά σπίτια, οι λιθόστρωτοι δρόμοι, οι εκκλησίες, το πράσινο, ο ήχος των καμπαναριών, ακόμη και οι άνθρωποι που περιφέρονταν με τα ποδήλατα τους επηρεασμένοι από την ηρεμία της πόλης έμοιαζαν πιο γαλήνιοι. Ο κόσμος με τους αργούς του ρυθμούς, τόσο ίδιος και διαφορετικός με τον δικός μας, χάζευε τις βιτρίνες, κάθονταν στις καφετέριες. Κατευθύνθηκα προς το τέλος του δρόμου όπου είδα μια εκκλησία. Οι μελωδικοί ήχοι των καμπαναριών με έπεισαν να μπω μέσα. Πρέπει να γινόταν κάποια τελετή. Οι παπάδες φόραγαν ράσα με έντονα χρώματα. Ντράπηκα λίγο και βγήκα έξω όπου μια κυρία γύρω στα 80 πάρκαρε το ποδήλατο της. Όλα στην Ραβέννα έμοιαζαν οικεία σε αντίθεση με τον επόμενο προορισμό μας που ήταν η Βενετία.

Ήξερα ότι η Βενετία ήταν χτισμένη πάνω σε νερά αλλά όταν είδα τον δυνατό αέρα να χτυπά τα κύματα ήταν κάτι που δεν περίμενα. Το καραβάκι μας έφερε κοντά στην γέφυρα των αναστεναγμών. Ο ξεναγός μας είπε ότι, κάποτε, από εκεί περνούσαν τους κρατούμενος για εκτέλεση και οι συγγενείς τους θρηνούσαν και αναστέναζαν βαριά. Αν και σήμερα είναι μια τουριστική πόλη, το ένδοξο παρελθόν της Βενετίας αντανακλάται στην αρχιτεκτονική της. Μπορούσες να νιώσεις την δύναμη και το μεγαλείο κοιτώντας τα τεράστια, επιβλητικά κτίρια να περικυκλώνουν την πλατεία. Τα κομφετί διασκορπισμένα παντού και οι μάσκες στα τουριστικά μαγαζιά μας θύμιζαν το καθιερωμένο καρναβάλι που είχε γίνει μόλις λίγες μέρες πριν. Καθώς μπαίναμε προς το κέντρο της πόλης, αυτό που μου δημιούργησε μια περίεργη αίσθηση ήταν η μυρωδιά του νερού και η υγρασία που απλώνονταν σε όλους του στενούς δρόμους. Οι γέφυρες κάτω από τις οποίες πέρναγαν όμορφες γόνδολες ένωναν τα σοκάκια και οι υδάτινοι δρόμοι κατέληγαν στο λιμάνι της Βενετίας. Όταν ο ήλιος έπεσε, αποχαιρετήσαμε την Βενετία και πήραμε τον δρόμο του γυρισμού.

Στο Μιλάνο, οι ρυθμοί ήταν γρήγοροι και υπήρχε ο έντονος παλμός της σύγχρονης πόλης. Φινετσάτοι, γραβατωμένοι υπάλληλοι περιφέρονταν βιαστικά ενώ αμέτρητοι τουρίστες χάζευαν βγάζοντας φωτογραφίες. Οι στοές με σκαλισμένα σχέδια και ζωγραφιές στους θόλους τους στέγαζαν επώνυμους οίκους μόδας και ένωναν τους κεντρικούς δρόμους με την πλατεία Ντουόμο. Περπατώντας, φτάσαμε στην όπερα της σκάλας του Μιλάνου όπου θα παρακολουθούσαμε την πρόβα μια συναυλίας κλασσικής μουσικής. Το θέατρο ήταν μεγάλο και τα πάντα είχαν το χρώμα του κόκκινου και του χρυσού. Γύρω από τον εντυπωσιακό πολυέλαιο η οροφή ήταν σκαλισμένη με διάφορα σχέδια. Η αίθουσα ήταν γεμάτη με παιδιά και από παντού ακούγονταν διαφορετικές γλώσσες, κάτι που μου φάνηκε πολύ όμορφο. Μετά από τη συναυλία, διασχίσαμε τους εμπορικούς δρόμους, κάναμε ψώνια, φάγαμε πίτσα και καθίσαμε κοντά στον ναό Ντουόμο. Ήταν τεράστιος και φτιαγμένος σε οστρογοτθικό ρυθμό. Το χρώμα του και το σχήμα του σου έδιναν την εντύπωση ότι ήθελε να επιβληθεί. Όταν ήρθε η ώρα της αναχώρησης συγκεντρωθήκαμε στην πλατεία Λα Σκάλα . Ήταν βραδάκι και η αίσθηση της ζωντανής πόλης με έκανε να νιώθω πολύ χαρούμενα και οικεία. Αυτό που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση στο Μιλάνο ήταν οι άνθρωποι της και το γεγονός ότι είχαν δημιουργήσει ένα σύγχρονο και μοντέρνο τρόπο ζωής αλλά και συνέχιζαν να διατηρούν μέσα από τα παλαιά κτίρια και τους ναούς ένα στοιχείο άλλης εποχής.

Το σύντομο αυτό ταξίδι έγινε αφορμή να δω με άλλα μάτια και να εκτιμήσω τη διαφορετική ομορφιά της δικιάς μου χώρας αλλά και να γνωρίσω διαφορετικά τοπία και μνημεία τα όποια είδα για πρώτη φορά.